Karelski Bobtail - Długowłosy
Standard dla tej rasy opracowany został w grudniu 1994 r. podczas seminarium felinologów rosyjskich oraz z krajów byłego ZSRR. Seminarium te poświęcone było naturalnym rasom kotów żyjących w Rosji. Dwa lata wcześniej, w roku 1992, Karelskie Bobtaile uznane zostały przez Select Feline Federation (SFF), a w roku 1994 przez World Cat Federation (WCF). Karelski Bobtail został także zgłoszony do rejestracji w FIFe.
Karelskie Bobtaile, jak zapewniają sowieccy specjaliści, jest naturalną mutacją odkrytą przypadkowo nad brzegami i na wyspach jeziora Ładoga. Jak zapewniają sowieccy genetycy, kot ten nie jest w żaden sposób spokrewniony z innymi kotami krótkoogoniastymi.
Po raz pierwszy zostały zaprezentowane w klubie hodowców kotów ICC "Kotofey" w St-Petersburgu przez panią Lily Dvoryaninovitch.
Ogólnie kot nie jest duży, ale silny i elegancki, lekko kanciasty, z krótkim ogonkiem przypominającym pompon. Spotykane są odmiany krótkowłose jak i półdługowłose.
Głowa - nieduża o zarysie zbliżonym do trójkąta z płaskim czołem i prostym nosem bez stopu. Wysoko umieszczone kości policzkowe. Uszy średniej wielkości, szeroko i wysoko ustawione, ustawione do przodu. Oczy średniej wielkości, owalne w kolorze harmonizującym z kolorem futra. Najczęściej jednak żółte lub zielone. Korpus średniej wielkości, krótki i muskularny. Ogon krótki, najczęściej od 4 do 13 centymetrów długości, z załamaniami lub zakrzywieniami sprawiającymi wrażenie, że zamiast ogonka kot posiada pompon od dziecięcej czapeczki.
Futerko krótkie lub półdługie z gęstym podszerstkiem. Dopuszczalne są wszystkie kolory futerka w wyjątkiem oznaczeń i ubarwienia kotów abisyńskich.
Niedopuszczalny jest masywny i długi korpus, okrągława głowa z dużymi, okrągłymi oczami. Małe, blisko siebie osadzone uszy. Prosty ogon dłuższy niż 13 centymetrów. Rzadkie futerko z małą ilością podszerstka.
