Amerykański Krótkowłosy
Jest uważany za najstarszą rasę kotów Ameryki Północnej, gdyż koty krótkowłose dotarły z Europy do północnoamerykańskich kolonii wraz z pierwszymi osadnikami. Rasa ta stosunkowo późno stała się ozdobą wystaw i dopiero po drugiej wojnie światowej odniosła pierwszy prawdziwy triumf. Amerykański kot krótkowłosy jest silny, atletyczny, z dobrze rozwiniętymi mięśniami i solidną budową kości. Kończyny ma średniej długości i mocne, łapy zaś grube i okrągłe.
Głowa jest okrągława, z dobrze rozwiniętą partią czołową i kanciastą mordką, dodatkowo uwydatnioną przez poduszeczki z wąsami. Uszy są średniej długości, na końcu zaokrąglone, dość szeroko rozstawione i szeroko otwarte.
Oczy są duże, okrągłe, ustawione trochę ukośnie ku zewnętrznej stronie, barwy zmiennej w zależności od barwy futra, od miedzianej poprzez niebieską do zielonej. Futro kotów tej rasy jest krótkie, gęste i szorstkie. Powinno dobrze przylegać do ciała i lśnić.
W odróżnieniu od europejskich krewniaków, do których amerykańskie koty krótkowłose sa w zasadzie podobne, hoduje się je ołównie w odmianach srebrzystych i tabby. Najbardziej cenione przez hodowców, ze względu na wspaniały kontrast barw, są koty srebrzyste tabby z czarnym umaszczeniem tabby na srebrzystobiałym tle. Oprócz nich coraz bardziej pożądane są koty szynszylowe i srebrzyste cieniowane.
W Europie rasa ta nie jest popularna i na wystawach prawie się jej nie spotyka. Jest to spowodowane ogromnym rozpanoszeniem się tutejszych jej krewniaków.
