Kartuzki
Miłośnicy koty kartuzkie nazywają arystokratami wśród kotów krótkowłosych. Rzeczywiście ich okrywa włosowa - gęsta, puszysta, pluszowa w dotyku, z lekkim połyskiem - jest najpiękniejsza spośród okryw kotów krótkowłosych.
Koty niebieskie krótkowłosowe znane były już w średniowieczu, zostały przywiezione przez zakonników francuskich (kartuzów) z Afryki do Francji, do klasztoru w Chartreuse. Dlatego często nazywane są także Chartreuse. Z Francji dotarły do Anglii, gdzie powstał nowy typ angielskiego kota niebieskiego. Dziś jednakże oba typy już się wymieszały, a także przekrzyżowały z perskimi, tak że stopniowo zatarły się różnice i obecnie na wystawach koty niebieskie kartuzkie i niebieskie angielskie mają wspólny numer standardowy i opis wzorca.
Umaszczenie kota kartuzkiego jest szaroniebieskie, pożądany jest jasny odcień. Kolor musi być równomiernie rozłożony, bez żadnych pręg i plamek. Tylko koty młode mogą mieć niekiedy na okrywie włosowej rysunek, który z wiekiem ginie. Wzorzec dla tej rasy nie dopuszcza nawet ciemniejszej pręgi na grzbiecie.
Wzorzec: głowa duża, okrągła, uszy szeroko rozstawione, oczy pomarańczowe, nos i poduszeczki niebieskie.
Koty kartuzkie mają mocniejszą budowę ciała niż inne koty krótkowłose. Niektóre osiągają masę 15 kg. Również ich okrywa włosowa jest gęściejsza i wełnista, w dotyku przypomina futro wydry.
Te przyjacielskie koty zachowują się spokojnie i bardzo szybko dostosowują się do otoczenia.
